მოთოკვა

არსებითი სახელი (საწყისი)

ნათესაობითი ბრუნვა: მოთოკვის

1. ვინმეს დამორჩილება, მოთვინიერება.

ხალხი ვერ მოთოკეს. დიდებულები მოთოკა.

2. გადატანითი ძლიერი ემოციისგან თავის შეკავება.

თავი ძლივს მოვთოკე. ნერვები ვერ მოთოკა.