მოკვეთა

არსებითი სახელი (საწყისი)

ნათესაობითი ბრუნვა: მოკვეთის

ზმნები: მოიკვეთს მოიკვეთება მოეკვეთება

1. ქირურგიული ჩარევით (ან დასჯის მიზნით) სხეულის რომელიმე ნაწილის მოცილება.

ფეხი მოჰკვეთეს. თავი მოჰკვეთა.

2. იგივეა, რაც განკვეთა.

დამნაშავე ხალხმა მოკვეთა. სოფელმა მოიკვეთა.

ბმულები