სიამაყე

არსებითი სახელი

ნათესაობითი ბრუნვა: სიამაყის

1. საკუთარი ღირსების (3) გრძნობა.

გადაჭარბებული სიამაყე. სიამაყე სიარულზეც ეტყობა.

2. ვინც საამაყოდ ჰყავთ, ვის გამოც თავს იწონებენ.

დედის სიამაყე. იგი სოფლის სიმაყე იყო.