შუაგული

არსებითი სახელი

ნათესაობითი ბრუნვა: შუაგულის

1. რაიმეს შუა ნაწილი, ადგილი, რომელიც თანაბრადაა დაშორებული საგნის კიდეებიდან.

შუაგულ ტბაში შეცურა. ოთახის შუაგულში იდგა.

2. დროის შუა მონაკვეთი, დასაწყისსა და დასასრულს შორის.

შუაგული ზაფხული. შუაგული შემოდგომა.

ბმულები